Black butler รักนี้มีกามเทพ[yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

คือตอนแรกจะแต่งคู่ชิเอล กะ เซบาส 
เเต่เห็นว่า มีคนแต่งเยอะเเล้วเลยกะจะลองแต่งคู่อื่นบ้างค่ะ 
ลืมแนะนำตัวค่ะไรท์เตอร์ชื่อ จูน นะค่ะ  
  
แนะนำตัวละครค่ะ    

ลอเรนซ์  บลูเออร์ พระเอกของเรื่องค่ะ เป็นหัวหน้าหอ นกฮูกไพลิน  [หล่อมากเลยอ่ะ><]


เอ็ดก้า เรดมอนด์ นายเอกของเรื่องนี้ค่ะ เป็นหัวหน้าหอ จิ้งจอกแดงค่ะ

ฮาแมน  กรีนฮิลล์  คนนี้เป็นหัวหน้าหอ สิงโตเขียว ค่ะ

เกรกอรี่ ไวโอเล็ต คนนี้ไรท์เตอร์ปลื้มอยู่นะ เป็นหัวหน้าหอ หมาป่าสีม่วง [ไวโอเล็ตจี้ว์ น่ารักที่สุดดดด>w<]


                                                  

เนื้อเรื่อง

เอ็ดก้า เรดมอนด์ ผู้นำหอสุนัขจิ้งจอกแดง แห่งโรงเรียนเวสตันอันมีชื่อเสียง นั่นคือคำนิยามของตัวตนเขาในตอนนี้สินะ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาก่อนที่จะลุกจากเตียงนอนไปอาบน้ำแปรงฟัน ตอนในตอนนี้ทุกๆคนคงรออยู่ที่สนามสินะ

เมื่อจัดการกับตนเองเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบก้าวฝีเท้ายาวๆเพื่อไปสนาม
นี่เรดมอนด์นายช้าจังเลยนะ"เสียงของชายหนุ่มนามบลูเออร์พูดขึ้น "อ๋าชั้นขอ โทษพอดีนาฬิกามันพังหนะ" เรดมอนด์เกาหัวก่อนที่จะเดินไปนั่งในเก้าอี้   "ไงบลูเออร์นายคิดว่าจะจะชนะหอแดงไหม"ผู้เป็นผู้ดูแลของหอสิงโตเขียวได้พูดขึ้น "แน่นอน"บลูเออร์ตอบ 

" แล้วเธอล่ะไวโอเล็ต" "แน่นอน" บลูเออร์เผลอพูด"หุบปากไปเลยไอ้พวคนแก่เรียน " กรีนฮิลล์ตวาด "ฉันถามแฟนชั้นตังหากล่ะ " ชายหนุ่มพูดก่อนเดินไปหา ไวโอเล็ต ผู้ดูแลหอหมาป่าสีม่วง " ใครแฟนนายกันเล่า " ไวโอเล็ตพูดก่อนที่จะแผ่ออร่าความน่ากลัวออกมา "หยึย! น่าอุแหวะ  " บลูเออร์กล่าวก่อนทำท่าอาเจียนออกมา " คอยดูเถอะว่าแต่เขา อิเหนาเป็นเอง " กรีนฮิลล์บ่นกระปอดกระแปด ก่อนที่จะอุ้ยไวโอเล็ตออกไป "ไอ้เจ้าบ้า ทำอะไรของนายเนี่ย" ไวโอเล็ตสบถออกมาแถบไม่เป็นภาษา  'ผมหนะไม่มีทางยอมรักพวกผิดเพศหรอกนะ อีกอย่างผมมีคู่หมั้นที่ท่านแม่เตรียมไว้ให้แล้วด้วย'ชายหนุ่มคิดก่อนที่จะมีบางอย่างทำให้เขาออกจากห้วงความคิด " รุ่นพี่ได้เวลาแล้วนะครับ"ชิเอลพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปในสนาม
 

เมื่อได้เวลาแข่งคริกเก็ตประจำปีแล้ว  กรรมการก็หมุนเหรียญก่อนที่จะพูดว่า " เอ้า หอแดงเป็นฝ่ายรุก หอฟ้าไปใส่เสื้อกั๊กได้แล้ว เมื่อแข่งมาได้ซักพัก โจอัน ฮาร์คอท fag ของเรดมอนด์เป็นผู้คว้างลูก ส่วนผู้รักษาทวิกเก็ตคือ ชิเอล "คว้างมาเลยครับรุ่นพี่ฮาร์คอท"ชิเอลพูด ในทันใดนั้นเองเมื่อฮาร์คอทจะคว้างกลับล้มลงไปและไม่ได้ล้มคนเดียวกลับล้มทั้งทีม ทุกคนร้องและดิ้นไปดิ้นมาอย่างจะตายเลยทีเดียว. "เรดมอนด์!"บลูเออร์พูดก่อนที่จะถลาเข้าไปประคองร่างบางเอาไว้'บลูเออร์ฉันหนาวจังเลย' เรดมอนด์พูดก่อนที่จะสวมกอดชายหนุ่ม "งั้นฉันก็จะกอดนายเอาไว้เอง"ชายหนุ่มพูดก่อนพร้อมกับเอามือเทียบอุณหภูมิร่างกาย   "นายก็ตัวร้อนหนิ " " เอาเถอะฉันจะพาไปนอนนะ" ชายหนุ่มพูดก่อนอุ้มร่างบางไปที่ห้อง  เมื่อถึงห้องเขาก็ถอดเสื้อร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงก่อนที่จะเช็คตัวด้วยมือเบา และเปลี่ยนชุดนอนให้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะนอนกอดร่างบางเอาไว้ทั้งคืน 

 

" บลูเออร์ "ร่างบางเรียกชื่อผู้ที่นอนกอดเธออยู่ "อ้าวฟื้นแล้วหรอ ชั้นไปก่อนล่ะ นี่ขนม ขอให้หายไวๆนะ" บลูเออร์พูดก่อนที่จะเดินลับตาไป ปล่อยให้ร่างบางนั่งปะติดปะต่อเรื่องราวเอง   ไม่นานนักไวโอเล็ตก็เข้ามาเยี่ยม " นายไม่เป็นอะไรมาใช่ไหม "ไวโอเล็ตถามด้วยความห่วงใย  "อ้าวแล้วนี่ขนมใครล่ะ บลูเออร์ใช่ไหมล้า " ไวโอเล็ตกระเซ้า "อืม" เรดมอนด์พูดไปพลางหน้าแดงไป "ไหนดูซิ มีอะไรน้า" เรดมอนด์พูด

เขาแกะห่อขนมออกมาปรากฏว่าข้างในมีมาชเมนโล่ว์เต็มไปหมด "หนิ เรดมอนด์ฉันจะบอกอะไรให้นะ ขนมหนะมันสื่อความหมายนะ อย่าเช่น มาชเมนโล่ว์ =ไม่ , ลูกอม=รัก , เเครกเกอร์=ขอบคุณ เป็นต้น 

งั้นฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวอีตาบ้านั่นรอนาน " ไวโอเล็ตพูดก่อนหายลับไปอีกคน 

"อะไรกันทำไมมีแต่ว่าไม่ล่ะเนี่ย " ร่างบางเปรย ก่อนที่จะดีดมาชเมนโล่ว์ออกไปอย่างอารมณ์เสีย

ทันใดนั้นเมื่อมาชเมนโล่ว์โดนดีดออกไป ข้างล่างก็เป็นลูกอมแทน "เอ๋ คำว่าไม่ท่ามกลางคำว่ารักเนี่ยนะ ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่ซื่อสัตย์กับตัวเองเลยนะลอเรนซ์ "ร่างบางพูดก่อนยิ้มที่มุมปาก ในขณะเดียวกัน ลอเรนซ์พูดว่า "ผมหนะ เริ่มจะหลงเสน่ห์ของนายเเล้วสิ เรดมอนด์"

The end

 

# พอได้ไหมค่ะ ถ้าแต่งพอไปวัดไปวาได้ ก็จะแต่งแบบเรื่องยาวบ้างค่ะ